Vrijlevende aaltjes

Boek nu, betaal later, gratis annuleren. Budget tot luxe, hotels en huizen. Mis de Aanbieding van de Dag niet. Boek uw hotel nu, tot korting!

Informatie vrijlevende aaltjes De term vrijlevend is gereserveerd voor die aaltjessoorten die zich uitsluitend buiten de plant ophouden en de wortels oppervlakkig aansteken. Deze soorten zijn te vinden in de geslachten Rotylenchus , Paratylenchus , Tylenchorhynchus , Trichodorus en Paratrichodorus.

Het bouwplan biedt weinig mogelijkheden om vrijlevende aaltjes te onderdrukken. Wel is de keuze van de groenbemester van grote invloed. Bladrammenas heeft de voorkeur, vanwege de slechte vermeerdering van het aaltje en het tabaksratelvirus op dit gewas. Schade is verder te beperken door een grondontsmetting met fumigantia.

Schade door vrijlevende wortelaaltjes is typerend: de lelies blijven pleksgewijs achter in lengtegroei en de wortelgroei is minimaal. Pratylenchus- aaltjes geven een ander schadebeeld. Hier wordt de aantasting meestal pas later in het seizoen zichtbaar.

Vrijlevende wortelaaltjes hebben tot cycli per jaar. Een cyclus duurt tot weken.

Dat bij elkaar maakt deze aaltjes ongrijpbaar. De aaltjes voeden zich aan worteltoppen van een scala aan gewassen. De wortel kan hierdoor zodanig beschadigd worden dat ze stopt met groeien. Economisch gezien zijn trichodoriden het belangrijkste van de groep van vrijlevende aaltjes voor de bietenteelt. Ze worden vrijlevende wortelaaltjes genoem omdat ze de wortels oppervlakkig aanprikken, maar niet binnendringen zoals cysteaaltjes en wortelknobbelaaltjes.

De kans op schade door trichodoriden is groter in een koud en nat voorjaar. De vrijlevende wortelaaltjes zijn in staat om het tabaksratelvirus en het erwtenverbruiningsvirus over te dragen als dat in de bodem aanwezig is. Bij besmetting ontstaat naast opbrengstderving dan ook kwaliteitsderving. Het vrijlevende aaltje vermeerdert sterk in vochtige grond tijdens een koel en vochtig voorjaar.

Virusoverbrengende aaltjes raken besmet met een virus door planten met het virus aan te prikken. Virusdeeltjes blijven achter op de monddelen van het aaltje en daarmee infecteren ze de volgende plant via de wortels waarop ze zich gaan voeden. Sommige virussen kunnen maanden in een aaltje aanwezig blijven. Een vrijlevende wortelaaltje is eigenlijk een verzamelnaam voor verschillende soorten aaltjes die vrij in de grond voorkomen en waarvan de gehele levenscyclus in de grond plaatsvindt. Een groot deel van deze aaltjes leeft op de wortels van planten en kunnen zodoende flinke schade teweegbrengen binnen de land- en tuinbouw.

Er zijn verschillende soorten vrijlevende planteparasitaire aaltjes , die ofwel vrij in de grond voorkomen en de wortels van buiten af aanprikken ofwel de plantenwortels binnendringen en inwendig de plantencellen aanprikken. Totaal vervelt het dier van ei tot volwassen vier keer. Per teeltseizoen komen tot generaties voor.

De Trichodorus en Paratrichodorussoorten zijn in staat het tabaksratelvirus (TRV) en het erwten-verbruiningsvirus (PEBV) over te dragen.

Onder de vrijlevende aaltjes vallen ook het Longidorus en Xiphinema aaltje. Het aaltje parasiteerde Aglaophyton major. Er zijn vrijlevende aaltjes , zoals de wortellesieaaltjes en aaltjes die in de plant leven, zoals de wortelknobbelaaltjes. Plantenparasitaire aaltjes veroorzaken schade aan de wortelweefsels, inclusief de vorming van zichtbare gallen, zoals de wortelknobbelaaltjes.

Beide soorten aaltjes kunnen schadelijk zijn voor het gewas. Aaltjes komen in vrijwel alle sectoren voor. Na de oogst zijn de aantallen van de meeste aaltjes hoger dan in het voorjaar omdat in de winter de aantallen afnemen door natuurlijke sterfte.